ระเบิดนิวเคลียร์ มาร์ก 17 และระเบิดนิวเคลียร์ มาร์ก 24 เป็นระเบิดไฮโดรเจนของกองทัพสหรัฐที่ผลิตขึ้นเป็นจำนวนมากในช่วงสงครามเย็น ประจำการในช่วงปี ค.ศ. 1954 ถึง 1957ระเบิดนิวเคลียร์ทั้งสองรุ่นถูกออกแบบโดยห้องปฏิบัติการแห่งชาติ ลอส อลามอสในปี ค.ศ. 1954 มีอำนาจการทำลายล้างเทียบเท่ากับ 15 เมกะตันทีเอ็นที มีลักษณะภายนอก ขนาด และน้ำหนักใกล้เคียงกัน แตกต่างกันที่ขั้นตอนการจุดระเบิดในขั้นแรก โดยมีความยาว 24 ฟุต 8 นิ้ว (7.52 เมตร) เส้นผ่านศูนย์กลาง 61.4 นิ้ว (1.56 เมตร) มีน้ำหนัก 21 ตัน [1] ใช้ร่มชูชีพขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 64 ฟุต (20 เมตร) เพื่อหน่วงเวลา ระเบิดนิวเคลียร์ มาร์ก 17/24 เป็นระเบิดนิวเคลียร์ที่มีน้ำหนักมากที่สุดในประจำการของสหรัฐอเมริกา โดยเครื่องบินทิ้งระเบิดของสหรัฐเพียงรุ่นเดียวที่สามารถบรรทุกได้ คือเครื่องบินทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์คอนแวร์ บี-36 พีซเมกเกอร์ ระเบิดมาร์ก 17 ถูกผลิตขึ้นจำนวน 200 ลูก มาร์ก 24 จำนวน 105 ลูก ทั้งหมดทยอยปลดประจำการในปี 1956-1957 โดยถูกทดแทนด้วยระเบิดนิวเคลียร์มาร์ก 15 ที่มีขนาดเล็กกว่า และเนื่องจากกำหนดการปลดประจำการเครื่องบิน บี-36